Μαρτυρίες Zygomatic εμφυτευμάτων

• «Δεν φοβάμαι πλέον ότι τα δόντια μου θα πέσουν» – Cecilia
• «Λίγοι άνθρωποι γνωρίζουν πώς τα ζυγωματικά εμφυτεύματα θα μπορούσαν να τα βοηθήσουν» – Μανουέλ
• «Μπορώ να σου πω ότι είναι ένα όνειρο, σκέφτηκα ότι δεν θα είχα ξανά σταθερά δόντια». – Άντζελες
• «Τα τελευταία δέκα χρόνια, νιώθω ότι γεννήθηκα με αυτά τα δόντια.» – Τ. Μάρκος
• «Όταν είδα τον εαυτό μου με τις νέες οδοντοστοιχίες, η καρδιά μου διογκώθηκε με χαρά». – Ρ. Αρίμπας
• «Τώρα, μπορώ να δαγκώσω τα μήλα!» – ΕΙΜΑΙ. Mielgo
• «Μπορώ σίγουρα να πω ότι η ζωή μου έχει αλλάξει». – J. de la Serna
• “Είμαι τόσο χαρούμενος. Μπορώ να φάω σχεδόν τα πάντα” – J. Cadenas
• «Μπορώ να μασάω, να γελάω και να μιλάω χωρίς φόβο να χάσω το προσθετικό» – D. Fernandez
• «Ο φόβος και η ανασφάλεια που με κυνηγούσαν εξαφανίστηκαν για πάντα». – R. Benet

«Δεν φοβάμαι πλέον ότι τα δόντια μου θα πέσουν»

«Είχα μια ιστορία στη ζωή μου, από το στόμα: Πάντα υπέφερα. Είναι ένα από τα αδύναμα σημεία μου. Αν και πάντα φρόντιζα τον εαυτό μου, τα πράγματα είχαν γίνει πολύ περίπλοκα και υπέφερα πολύ. Είχα πολλές κοιλότητες από τότε που ήμουν μικρός. Το ασβέστιο; Θα μπορούσατε να δείτε ότι έλειπα. Είχα εμφυτεύματα τόσο πάνω όσο και κάτω. Αν και το έκαναν δύο φορές, απέτυχαν και μετά μου είπαν ότι η μόνη λύση που είχα ήταν να φοράω οδοντοστοιχία.

Για μερικά χρόνια, φοράω οδοντοστοιχίες όπως οι ηλικιωμένοι. Η αλήθεια είναι ότι είχε πολλά μειονεκτήματα. Υπέφερα πολύ. Δεν μπορούσα να φάω καλά. Έχω πολλές πληγές και οι οδοντοστοιχίες πάντα κινούνταν. Και πέρασα όλα αυτά τα βάσανα μόνο. γιατί αυτά είναι πράγματα που δεν θέλετε να εξηγήσετε και ότι ήμουν αρκετά νέος… Το θέμα είναι ότι στο τέλος υπέφερα. Έχω χάσει πολύ βάρος: Δεν μπορούσα να φάω καλά, δεν μπορούσα να κοινωνικοποιήσω. Όταν πήγα στην παραλία έπρεπε επίσης να είμαι προσεκτικός με τα κύματα: Πάντα έπρεπε να βάλω πολύ κόλλα. Τελικά, συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να βρω άλλη λύση. Οι άνθρωποι που με αντιμετώπισαν δεν ήξεραν πια. Βρήκα τον Δρ Aparicio στο Διαδίκτυο και είδα και καλές κριτικές. Έτσι ήρθα εδώ, για να δω τι θα μπορούσε να γίνει “

Την ημέρα της χειρουργικής επέμβασης, η χειρουργική ομάδα τοποθέτησεζυγωματικά εμφυτεύματαπάνω και τακτικά εμφυτεύματα παρακάτω. Την ίδια μέρα πήραν επίσης εκτυπώσεις για να έχουν σταθερά δόντια την επόμενη μέρα.

“Ναι σωστά. Εκείνη η μέρα ήταν μεγάλη. Η ζωή μου έχει αλλάξει εντελώς. Είναι αστείο ότι, αν ήξερα, θα το έκανα νωρίτερα. Δεν ήξερα αυτήν τη λύση στην περίπτωσή μου, γιατί είναι δύσκολη… και δεν την εξηγείτε ούτε σε κανέναν. Δεν έχετε επίσης πληροφορίες και όταν ακούτε ορισμένους επαγγελματίες, δεν τις γνωρίζουν. Ήμουν πολύ τυχερός γιατί η ζωή μου έχει αλλάξει εντελώς. Νομίζω ότι έφυγα χρόνια. Ακόμα κι αν είμαι 52 ετών, θα υπάρχει πάντα πριν και μετά. Δεν ξέρω τι θα συμβεί στο μέλλον, αλλά τον περασμένο μήνα, έχω μια πολύ πληρέστερη κοινωνική ζωή: Θέλω να βγω, να μιλήσω, να μιλήσω κανονικά.

Δεν φοβάμαι πλέον τα δόντια μου να κινούνται, δεν φοβάμαι πλέον τις οδοντοστοιχίες που πέφτουν με τα κύματα της θάλασσας, όταν παίζω σπορ, μπορώ να γελάσω, μπορώ να μιλήσω, τραγουδάω… Δεν χρειάζεται να αγκιστρώσω τα δόντια μου το πρωί, ούτε το ποτήρι νερό τη νύχτα, ακόμη και για τον άντρα μου… Είναι τα πάντα: ποιότητα ζωής. Έχω βελτιωθεί πολύ και είμαι πολύ χαρούμενος. Θα ήθελα να το μοιραστώ και με άτομα που το έχουν αυτό. Φυσικά, μόνο οι άνθρωποι που πάσχουν από αυτό ξέρουν τι είναι. Αν υπάρχει κάποιος που ζει αυτό και έχει κάποια δυσφορία ή πρόβλημα παρόμοιο με το δικό μου… ελάτε εδώ. Θα την καλωσορίσουν πολύ καλά και ο γιατρός, καλά, αξίζει μια αυτοκρατορία. Ταξιδεύει πολύ. αλλά θα είναι εκεί για αυτούς, για αυτό το άτομο.

Είτε είστε νέος ή μεγάλος, νομίζω ότι μπορούν να το λύσουν και αν δεν μπορούν, για κάποιο λόγο, εάν κάποιος είναι χειρότερος από το δικό μου, θα σας πουν. Επειδή είναι πολύ ειλικρινείς άνθρωποι και είναι σαφές σε αυτούς. Είμαι πολύ χαρούμενος που έχω περάσει από μια μικρή θυσία, ή μια μεγάλη, που είναι σαν… καλά, τότε ξεχνάτε και συνειδητοποιείτε ότι αξίζει τον κόπο. Το συνιστώ σε άτομα που έχουν το πρόβλημά μου. Και θυμηθείτε ότι είστε γενναίοι, είστε γενναίοι… “

«Λίγοι άνθρωποι γνωρίζουν πώς τα ζυγωματικά εμφυτεύματα θα μπορούσαν να τα βοηθήσουν»

Στη συνέντευξη μετά τη χειρουργική επέμβαση, ο Manuel ήταν πολύ χαρούμενος και χαμογέλασε καθ ‘όλη τη διάρκεια της συνομιλίας. Μας είπε ότι ήταν στον οικογενειακό γιατρό του, από την ΚΓΠ (εθνικό κέντρο υγείας στην Ισπανία) και ο γιατρός τον ρώτησε πώς έκανε μετά τη χειρουργική επέμβαση των ζυγωματικών εμφυτευμάτων. Η απάντηση του ασθενούς ήταν «πολύ καλά».

Το κύριο μέλημα του οικογενειακού γιατρού ήταν να ξέρει πού ο χειρουργός τοποθέτησε τα εμφυτεύματα γιατίήξερε ότι ο ασθενής μας πάσχει από σοβαρή ατροφία της γνάθου και δεν έχει πολλά οστά στο πάνω μέρος του στόματος. Ο Manuel, ο ασθενής μας, του εξήγησε ότι η τεχνική ZAGA συνεπάγεται την τοποθέτηση μακρών εμφυτευμάτων στο ζυγωματικό οστό. Εκείνη τη στιγμή ο γιατρός του εξέπληξε, δεν γνώριζε αυτό το είδος αποκατάστασης. Ως γιατρός, φυσικά, ήξερε για το ζυγωματικό οστό, αλλά δεν ήξερε ότι είναι δυνατόν να τοποθετηθούν οδοντικά εμφυτεύματα εκεί πάνω.

Ο Μανουέλ πιστεύει ότι υπάρχουν λίγοι άνθρωποι που το γνωρίζουν και μας είπε ένα ανέκδοτο για έναν νεαρό γιατρό που εξέπληξε εντελώς την παρέμβαση και δεν ήξερε ακριβώς πώς να ενεργήσει τη στιγμή που η ασθενής ήρθε σε αυτήν για μια συνταγή. Ο Μανουέλ μας είπε ότι όταν μπήκε στο γραφείο διαβούλευσης… ήθελε να καλέσει το ασθενοφόρο γιατί φυσικά, τον είδε με αυτές τις μώλωπες. Ο νεαρός γιατρός ρώτησε τι του είχε συμβεί και αν χρειαζόταν ασθενοφόρο. Στο τέλος αυτής της συνέντευξης, ο ασθενής μας, ο Manuel καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η θεραπεία με ζυγωματικά εμφυτεύματα θα πρέπει να είναι πιο δημοφιλής επειδή αυτή τη στιγμή δεν γνωρίζει τόσους πολλούς ανθρώπους που γνωρίζουν αυτόν τον τύπο οδοντικής αποκατάστασης.

«Σκέφτηκα ότι δεν θα είχα ξανά σταθερά δόντια»

Αυτή τη στιγμή είμαι 58 ετών. Στο Μεξικό, και ακόμη περισσότερο όταν γεννήθηκα, η οδοντιατρική δεν ήταν πραγματικά προηγμένη. Έτσι, όποιες κοιλότητες είχατε, έβγαλαν το δόντι σας. Αργότερα, είχα ένα ατύχημα ενώ βρισκόμουν στο στρατό: έπεσα από την αφετηρία 10 μέτρων και έχασα τα μπροστινά μου κομμάτια. Τα εμφυτεύματα ξεκίνησαν και βρίσκονταν στον ιατρικό τομέα, έκανα κάποιον να κάνει παραδοσιακά εμφυτεύματα. Ήμουν ακόμη νέος: Ήμουν περίπου 35 ετών και κατέληξε σε καταστροφή επειδή είχα ένα δόντι που περιλαμβάνεται στον ουρανίσκο και το αφαίρεσαν με σχεδόν το ήμισυ της γνάθου και αυτό προκάλεσε τα εμφυτεύματα που έπρεπε ήδη να αποτύχω.

Μου είπαν ότι μπορούν να τοποθετήσουν μερικά μικρότερα, ότι μπορούν να κάνουν μια ανύψωση του άνω γνάθου, που ουσιαστικά βάζει τα οστά να επουλωθούν, για να τα εμφυτεύσουν. Προσπάθησαν να το κάνουν αυτό, αλλά ποτέ δεν οστεοενσωματώθηκαν και έπεσαν. Τέλος, πριν από περίπου πέντε ή έξι χρόνια έπρεπε ήδη να χρησιμοποιήσω την αφαιρούμενη πρόθεση, με όλα όσα σημαίνει: κόλλα… Μου αρέσει πολύ να τραγουδάω και έδωσα ιατρικές συνομιλίες: Είμαι γυναικολόγος αλλά δεν μπορούσα πλέον να το κάνω, ούτε Βλέπω ασθενείς γιατί μιλούσε περίεργα ή ξαφνικά η πρόσθεση έπεσε.

Νομίζω ότι έχω προσαρμοστεί καλά για να χρησιμοποιήσω την αφαιρούμενη πρόθεση, αλλά είναι πάντα η έλλειψη αυτοεκτίμησης και η έλλειψη ασφάλειας επειδή πρόκειται να απογειωθεί ή να δείχνει όταν γελάτε. Τότε άρχισα να ερευνώ και ξεκίνησα με ποιος είχε την περισσότερη εμπειρία. Τότε βρήκα τον Δρ Carlos Aparicio. Του έγραψα, όπως πήγαινε και χτύπησα την πόρτα. Λέω ότι είμαι έτσι και έτσι, του έστειλα πανοραμικές απόψεις για το τι μου συνέβαινε … Μου είπε, «Λοιπόν, πρέπει να πάρετε την τομογραφία τώρα και να μου το στείλετε.» Αυτό, εάν προφανώς είστε περίπτωση σοβαρής ατροφίας του γνάθου, θα ταιριάζει καλά με ζυγωματικά εμφυτεύματα.

Στη συνέχεια, για 5 χρόνια, τον φλερτάρω, ας πούμε, μιλώντας σε αυτόν, λέγοντάς του ότι αν ήρθε στο Μεξικό ή σε μια πιο κοντινή τοποθεσία… Τα αρχεία DICOM, όχι χωρίς να είσαι μπελάδες στο παρελθόν, επειδή η οικονομική κατάσταση στο Μεξικό είναι τόσο δύσκολη, αλλά υπάρχει η ευκαιρία και το έκαναν εύκολο για μένα.

«Τα τελευταία δέκα χρόνια, νιώθω ότι γεννήθηκα με αυτά τα δόντια.»

Χρειάστηκε να χρησιμοποιήσω αφαιρούμενη τεχνητή οδοντοστοιχία από πολύ μικρή ηλικία. Με έκανε να νιώθω μειονεκτικά σε σχέση με τα άλλα παιδιά γύρω μου. Μιλούσα και γελούσα πολύ λίγο γιατί δεν ήθελα να φαίνονται τα σιδεράκια στο στόμα μου. Όλο αυτό το ζήτημα εξελίχθηκε σε ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα, όταν το πρόσωπο και το στόμα μου άρχισαν να παραμορφώνονται. Όταν επισκέφτηκα για πρώτη φορά τον δρ. Aparicio, μου ζήτησε να χαμογελάσω ανοίγοντας πολύ το στόμα μου αλλά δεν μπορούσα: του είπα ότι είχα πολλά χρόνια να χαμογελάσω έτσι. […] Αργότερα, υποβλήθηκα σε επέμβαση ζυγωματικών εμφυτευμάτων. Τα τελευταία δέκα χρόνια, από εκείνη τη στιγμή έως σήμερα, έχω την αίσθηση ότι γεννήθηκα με αυτά τα δόντια. Μιλάω πολύ και γελάω και είμαι ένα πολύ πιο κοινωνικό άτομο. Κανείς γύρω μου δεν ξέρει πόσο μου κόστισε.

«Όταν είδα τον εαυτό μου με τις νέες οδοντοστοιχίες, η καρδιά μου διογκώθηκε με χαρά».

Πριν 13 χρόνια μου διέγνωσαν προχωρημένη περιοδοντίτιδα η οποία έπρεπε να θεραπευτεί. Επειδή όμως δεν με πονούσε το άφησα ώσπου […] ένας από τους τραπεζίτες στην κάτω γνάθο άρχισε να με πονάει έντονα. Επισκέφτηκα τον οδοντίατρό μου και η απάντηση δεν θα μπορούσε να είναι πιο απογοητευτική: σχεδόν όλα μου τα δόντια είχαν χαλαρώσει πάρα πολύ και υπήρχε μεγάλη πιθανότητα να είχα χάσει πολύ οστό. Γύρισα στο σπίτι εντελώς καταρρακωμένη Ο δρ. Aparicio και η ομάδα του μου φέρθηκαν με κατανόηση, ανθρωπιά και επαγγελματισμό, εξηγώντας μου κάθε φάση της θεραπείας. Η επέμβαση έγινε στις 15 Απριλίου με τοπική αναισθησία. Η διαδικασία διήρκεσε πολύ, περίπου 8 ώρες, επειδή χρειάστηκε να εξάγουν όλα τα δόντια (26, στο σύνολο) και να τοποθετήσουν 2 ζυγωματικά εμφυτεύματα, καθώς και άλλα εμφυτεύματα στην άνω και στην κάτω γνάθο. Την επόμενη μέρα επιστρέψαμε για την τοποθέτηση της προσωρινής οδοντοστοιχίας – τόσο στην άνω όσο και στην κάτω πλευρά -, μου έδωσαν γενικές οδηγίες (καθαρισμός, δίαιτα, κλπ.) και όταν κοιτάχτηκα στον καθρέφτη και είδα τον εαυτό μου με τα καινούρια μου δόντια, δεν κρατιόμουν απ’ τη χαρά μου. Θα ήθελα να τονίσω τα ακόλουθα σημεία:

• Διατρέχοντας τον κίνδυνο της επανάληψης, πρέπει να πω ότι η κατανόηση και ο επαγγελματισμός που έδειξαν απέναντί μου οι ιατροί κ. Carlos Aparicio και Wafaa Ouzzani, καθώς και τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας με ηρέμησε και με έκανε πιο δεκτική στη θεραπεία.
• Κατά τη διάρκεια της επέμβασης δεν ένιωσα σε καμιά στιγμή πόνο γιατί ο αναισθησιολόγος ήταν συνεχώς εκεί παρακολουθώντας και ελέγχοντας.
• Ούτε και μετά ένιωσα πόνο, παρόλο που υπήρχε φυσικά κάποιος ερεθισμός (ράμματα, επούλωση των ούλων, κλπ.)

«Τώρα, μπορώ να δαγκώσω τα μήλα!»

Έχω τρία παιδιά και, όσο μεγάλωνε η οικογένειά μου, μεγάλωναν και τα προβλήματα των δοντιών μου. Μου έλειπε πολύ οστό και μου είπαν ότι χρειαζόμουν οστικά μοσχεύματα στον ρινικό κόλπο, αλλά επέλεξα να μην το κάνω, Μέχρι που γνώρισα τον δρ. Aparicio που με έπεισε ότι υπήρχε διαφορετικός τρόπος για την τοποθέτηση των εμφυτευμάτων. Το χειρουργείο έγινε στις 28/10/1999. Χρησιμοποίησε την τεχνολογία του κεκλιμένων εμφυτευμάτων και δεν χρειάστηκε να χρησιμοποιηθούν οστικά μοσχεύματα. Είχα μία επιθυμία… να μπορέσω να φάω ένα μήλο όπως όταν ήμουν παιδί. Και τώρα, ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΔΑΓΚΩΣΩ ΤΑ ΜΗΛΑ!

«Μπορώ σίγουρα να πω ότι η ζωή μου έχει αλλάξει».

Επιτρέψτε μου να χρησιμοποιήσω τα δικά μου λόγια που, παρόλο που στερούνται τεχνικής ορολογίας, είναι απόλυτα ειλικρινή. Είχα κουραστεί να έχω ψεύτικα δόντια και να υποφέρω σωματικά και ψυχικά και μίλησα με τον οδοντίατρό μου για να δω αν θα ήταν βολικό να βάλω εμφυτεύματα. Μου απάντησε: «είναι αδύνατο» επειδή το οστό είχε διαβρωθεί και καμιά προσθετική εργασία δεν θα μπορούσε να αντέξει τα εμφυτεύματα που χρειαζόταν. […] Είδα τον εαυτό μου γέρο και καταβεβλημένο, ικανό να πίνει μόνο νερό. Λίγο αργότερα πήγα ένα ταξίδι στην Ευρώπη για έρευνα και εντυπωσιάστηκα από την αποτελεσματικότητα της διαδικασίας του δρ. Aparicio. Μου εξήγησε όλη τη διαδικασία καθώς και τα ποσοστά επιτυχίας στη δική μου περίπτωση. Μου είπε και την τιμή και παρόλο που η απόφαση δεν ήταν εύκολη, αποφασίσαμε (ολόκληρη η οικογένεια) να προχωρήσουμε. Από τη στιγμή που πήρα εκείνη την απόφαση, μπορώ να πω με βεβαιότητα (όπως και άλλοι, φαντάζομαι) ότι άλλαξε η ζωή μου. Για τον λόγο αυτό, εκτιμώ ιδιαίτερα τη θεραπεία που έλαβα, τόσο σε προσωπικό επίπεδο όσο και όσον αφορά τον επαγγελματισμό που έδειξαν σε κάθε στιγμή όλα τα μέλη της ομάδας.

«Μπορώ σίγουρα να πω ότι η ζωή μου έχει αλλάξει».

Περισσότερες πληροφορίες για την μαρτυρία του

Το πάθος της JC για φωτογράφηση συνδέεται με την αισθητική των τελικών προσθετικών που λαμβάνουν οι ασθενείς. Το τελευταίο σύνολο σταθερών δοντιώνμοιάζει και μοιάζει με φυσικά. Η JC εξακολουθεί να είναι προσεκτική όταν τρώει σκληρά τρόφιμα. Συνήθως, οι επαγγελματίες προτείνουν μια μαλακή δίαιτα για τέσσερις μήνες μετά τη χειρουργική επέμβαση. Στη συνέχεια, οι ασθενείς μπορούν να τρώνε και να δαγκώνουν όπως και με τα φυσικά δόντια. Η JC δεν χάνει κανένα ετήσιο έλεγχο. Γνωρίζει ότι αυτή η ρουτίνα επίσκεψη στο οδοντιατρείο εξασφαλίζει τη μακροπρόθεσμη επιτυχία της διαδικασίας. Σε πολύ λίγες περιπτώσεις, μπορεί να εμφανιστούνεπιπλοκές. Τα Κέντρα ZAGA είναι ειδικοί στη θεραπεία των επιπλοκών που σχετίζονται με αυτήν τη θεραπεία. Το πιο σημαντικό, είναι επαγγελματίες στο να κάνουν τους ασθενείς να χαμογελούν ξανά με ζυγωματικά εμφυτεύματα. Τέλος, οι JC είναι αυτοπεποίθηση ξανά. Ως δείκτης της ποιότητας ζωής του, η αυτοπεποίθησηαντιπροσωπεύει έναν από τους στόχους του προγράμματος θεραπείας του. Πράγματι, κάθε σχέδιο θεραπείας προσαρμόζεται στα παράπονα και τους προσωπικούς στόχους του ασθενούς.

«Μπορώ να μασάω, να γελάω και να μιλάω χωρίς φόβο να χάσω το προσθετικό»

I’ve now had Zygomatic implants for over thirteen years. Από τα οκτώ μου είχα προβλήματα με την τερηδόνα και με συνεχείς μολύνσεις που προσέβαλλαν διάφορα δόντια. Στα 19 μου τοποθέτησαν μερική οδοντοστοιχία που συνένωνε τα δόντια που μου έμεναν ακόμα. Λόγω αυτών των συνθηκών υπέφερα από βαριά κατάθλιψη και δεν ήθελα να βγαίνω έξω. Η τεχνητή οδοντοστοιχία άντεξε μερικά χρόνια και τελικά έσπασε.

Σήμερα, με τα τέσσερα ζυγωματικά εμφυτεύματα, η οδοντοστοιχία είναι απόλυτα ασφαλής. Η προσπάθεια μουξεξε δραστικά πριν από τα διατρία χρόνια. Για πρώτη φορά μετά από χρόνια, μπορώ να μασάω, να γελάω και να μιλάω χωρίς φόβο να χάσω το προσθετικό… όλα αυτά χάρη στο γιατρό Aparicio. Πρόκειται όχι μόνο για έναν εκπληκτικό επαγγελματία αλλά για έναν άνθρωπο που σε καταλαβαίνει και σου φέρεται με ευγένεια, συμπάθεια και ανθρωπιά και που σε ηρεμεί. Τον εμπιστεύτηκα και, χάρη σ’ αυτόν, η ζωή μου άλλαξε εντελώς. Είμαι ένας άλλος άνθρωπος.

«Ο φόβος και η ανασφάλεια που με κυνηγούσαν εξαφανίστηκαν για πάντα».

«Ως αποτέλεσμα της απώλειας πολλών δοντιών μου με την πάροδο των ετών, έπρεπε να υπομείνω φορώντας ένα άβολο και δύσκολο κορυφαίο οδοντικό προσθετικό. Μου προκαλούσε ναυτία και τάση για εμετό. Ότι κι’ αν έτρωγα, ήταν αναπόφευκτο. Σαν να μην έφτανε αυτό, η τεχνητή οδοντοστοιχία ήταν πολύ λεπτή και εύθραυστη και άρα επικίνδυνη για την υγεία και την ασφάλειά μου. Έσπαγε συχνά και κάθε φορά που έφευγα για ταξίδι έψαχνα διευθύνσεις κλινικών όπου εκτελούσαν επείγουσες προσθετικές εργασίες. Χρησιμοποίησα τις υπηρεσίες αυτές πάνω από μία φορά. Πήγα να δω τον δρ. Aparicio και πείστηκα από την πρώτη μου επίσκεψη ότι άξιζε τον κόπο να εμπιστευθώ τον εαυτό μου στη φροντίδα της ομάδας του.

Υποβλήθηκα στην επέμβαση τοποθέτησης ζυγωματικών εμφυτευμάτων τον Νοέμβριο του 1998. Μόλις έφυγα από την κλινική, άρχισα αμέσως να ζω μια κανονική ζωή που συνεχίζω μέχρι και σήμερα. Το «γιόρτασα» τρώγοντας μια μπριζόλα που είχα πολύ καιρό να δοκιμάσω! Η ζωή μου άλλαξε προς το καλύτερο πριν από 14 χρόνια. Ο φόβος και η ανασφάλεια που με ταλαιπωρούσαν χρόνια, εξαφανίστηκαν για πάντα. Θέλω να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου σε ολόκληρη την ομάδα και ιδιαιτέρως στον δρ. Aparicio: Εσείς λύσατε τα προβλήματα με τα δόντια μου. Thank you!”